தமிழ் மண்ணின் தொன்மைமிக்க இயற்கை எழில், சங்க இலக்கியத்தில் "புலர்பூ" (மலர்ந்து மணம் வீசும் பூக்கள்) எனவும், "செழுங்குன்று" (பசுமையான மலை) எனவும் போற்றப்பட்டுள்ளது. இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்வையே சங்க மக்கள் மேன்மைப்படுத்தினர். ஆனால், இன்று நாம் எதிர்கொள்ளும் "உலக வெப்பமயமாதல்" (Global Warming) என்ற பெரும் பிரச்சனை, நம் பூமியின் எதிர்காலத்தையே கேள்விக்குறியாக்குகிறது. சங்க இலக்கியங்களில் ‘மலை’ என அழைக்கப்பட்ட காடுகள், மருத நிலம் போன்ற வளமான பகுதிகளின் உயிரோட்டியாக இருந்தன. தண்புலம் எனும் குளிர்ந்த காற்றையும், மழை வளம் எனும் மழைப்பொழிவையும் தந்து, வான்புகழ் பெற்றிருந்த காடுகள் அழிக்கப்படுவதால், கதிரவன் சுடர் எனும் சூரிய கதிர்களின் தாக்கம் அதிகரித்து வருகிறது.
"வன்புல வாழ்வு" (காட்டு விலங்குகளின் வாழ்வு) சீர்குலைந்து, வறண்ட நிலம் உருவாகக் காரணமாக இருப்பது "கானகங்களின் அழிப்பு" ஆகும். மரங்கள் வெட்டப்படுவதால், "மழை பொழிவு" பாதிக்கப்பட்டு, "சுட்டெரிக்கும் வெய்யில்" (கடும் வெயில்) தாண்டவமாட, குளிர் காலம் மறைந்து, "கதிரவன் சுடர் வெப்பம்" (அதிக வெப்பம்) நிலவுகிறது. காடுகளை அழிப்பதால் பூமியின் நுரையீரல் பாதிக்கப்பட்டு மீத்தேன் போன்ற விஷ வாயுக்கள் அதிகரித்து வருகின்றன. இதனால் பூமியின் வெப்பநிலை உயர்ந்து வருகின்றது. கடல் உயிரினங்கள் மூச்சு திணறி பரிதாபமாக உயிர் விடுகின்றன.
வான்வழிப் படைகள் போன்ற போக்குவரத்தின் மூலம் வெளியேற்றப்படும் கரியவளி எனும் கார்பன் டை ஆக்சைடும், தொழிற்சாலைக் கழிவுகள் போன்றவை சுற்றுச்சூழலை பாதிக்கின்றன. இதனால், மருத்துவ மாமணிகள் கூட தடுக்க முடியாத நோய்கள் உருவாகும் அபாயம் உள்ளது.
சுகாதார பாதிப்புகள்
புறநானூறு பாடல்களில் இயற்கையின் அழகை போற்றிய நம் முன்னோர் இன்று காணும் காட்சி அவர்களை வேதனைப்படுத்தும். மழை பொய்த்து வறட்சி ஏற்படுதல், கடல் மட்டம் உயர்ந்து கடற்கரை கிராமங்கள் நீரில் மூழ்குதல் போன்ற இயற்கை பேரிடர்கள் அதிகரித்து வருகின்றன. இதனால் உணவு தட்டுப்பாடு, பஞ்சம் போன்ற பிரச்சனைகள் உருவாகிறது . இதன் விளைவாக, "தீ நோய்" (காய்ச்சல்), "சுவாசக் கோளாறு" (சுவாச பிரச்சனை) போன்ற துன்பம், மக்களை வாட்டுகின்றன. மேலும், "கடல் மட்டம் உயர்வு" காரணமாக, கடல் நீர் உள்நாட்டின் "புறம்போக்கு நிலம்" (பொது நிலம்) வரை பரவி, "உவர் நிலம்" (உப்பு கலந்த நிலம்) உருவாகி, விவசாயம் பாதிக்கப்படுகிறது.
எதிர்கால சந்ததியினர் வாழ்வுமுறை
இயற்கையைப் பேணாவிட்டால், எதிர்கால சந்ததியினருக்கு நாம் விட்டுச்செல்ல போவது என்ன? வான்பரப்பு (வானம்) நிறம் மாறி, "கருமேகம்" போர்த்திய வறண்ட பூமியை தானா? இதனைத் தடுத்து, "மழை பொழிந்த சோலை" (மரங்கள் நிறைந்த பகுதி) சூழலில் வாழும் வாய்ப்பை அவர்களுக்கு வழங்க வேண்டியது நம் கடமை. மழை மேகம் இன்றி வறண்ட வானம் இருந்தால், பூமி தன் வளத்தை இழந்து பாலைவனமாக மாறும். மண் வளம் குன்றி, மேலும் பஞ்சம் தலைதூக்கும். இதனால், விலங்குகள் மற்றும் பறவைகள் எல்லாம் வாழ்விடம் இழந்து அழிந்து போகும் அபாயம் உள்ளது. மருதூர் நிலம் போன்ற செழிப்பான பகுதிகளும் பாதிக்கப்படும். நெல், கரும்பு போன்ற செந்நெல் பயிர்கள் வறட்சியால் பாதிக்கப்பட்டு, உணவு தட்டுப்பாடு ஏற்படும்.
தீர்வுகள்
காடுகளை அழிப்பதைத் தடுத்து, மரம் வளர்ப்பதை ஊக்குவிக்க வேண்டும். சூரிய ஆற்றல், காற்று ஆற்றல் போன்ற "பசுமை ஆற்றல்" பயன்படுத்தி, "கரிபுகையை" அகற்றி இளங்காற்றை சுவாசிப்போம்.
எனவே, மழை பொய்த்தல் தடுக்க, மரங்களை நட்டு வளர்ப்பதே தீர்வு. மரங்கள் மழை மேகங்கள் உருவாகக் காரணமாக இருப்பதோடு, வளிமண்டலக் காற்று மாசுபடுவதைத் தடுத்து சுத்தமான காற்று கிடைக்கச் செய்கிறது. முன்னோர்கள் வணங்கிய இயற்கையைப் பாதுகாப்பது நமது கடமை. மரங்களை வளர்க்க வேண்டும். நீர்நிலைகளைப் பாதுகாத்து, மண்வளம் காத்து, பூமியின் சீதோஷண நிலையை பேண வேண்டும். இதற்கு மக்கள் இயக்கங்கள் மூலம் விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த வேண்டும்.
எனவே, எதிர்கால சந்ததியினருக்காக நம் பூமியைக் காப்பாற்றுவது அவசியம். மரம் வளர்ப்போம், காடுகளைப் பாதுகாப்போம், கரிய உமிழ் குறைத்து சுற்றுச்சூழலைக் காப்போம். பூமியைக் காப்பாற்ற உறுதி ஏற்போம். இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்க்கையை மேற்கொள்வதே எதிர்கால சந்ததியினருக்கு நாம் விட்டுச் செல்ல வேண்டிய பொக்கிஷம். மண் தாயை பாதுகாப்போம், எதிர்காலத்தை காப்போம்!
-- சிவசுப்பிரமணியன்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக